Türk Tabipleri Birliği Kadın Hekimlik ve Kadın Sağlığı Kolu ile Ankara Tabip Odası Kadın Hekimlik ve Kadın Sağlığı Komisyonu düzenlediği “Pandemi ve Kadın Çalıştayı”nın ardından kapsamlı raporunu da yayımladı.

Raporun satır başları şöyle,

Kadın Sağlıkçılarda Kas İskelet Sistemi ve Psikolojik Rahatsızlar Ortaya Çıktı

Pandemi döneminde pandemi hastanelerinde ya da kamu hastanelerinde çalışan kadınlar rapor ve izin kullanamadılar ve ek ödemeler adil dağıtılmadı. Salgın boyunca sağlık çalışanlarının sayı olarak yetersizliği kendini hissettirirken ilk işten çıkarılan kesim kadın işçiler oldu. 4d’li taşerondan kadroya geçen çalışanlar, (özellikle kadın sağlık işçileri) ağır şartlarda çalışmakta ve genellikle çalıştıkları kurum tarafından sağlık çalışanı olarak kabul edilmediklerinden dolayı da kişisel koruyucu ekipmanlara ulaşmada sorunlar yaşamaktadır. Kadın sağlık işçilerinin artan iş yükünün gelire yansımaması, az kişi ile çok iş yaptırılmaya çalışılması, pandemide ek masrafların artmasına ve çalışanların hastalık ya da temaslı olduğu dönemde işçi sayısı azalmasına rağmen üretimin azaltılmaması buna bağlı olarak çalışanlarda kas iskelet sistemi hastalıkları, yorgunluk, psikolojik rahatsızlıkların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Özel sağlık merkezlerinde çalışan kadın sağlıkçılar, işyeri hekimleri, kamuda 4/a 4/b kapsamında çalışan sağlıkçılar ebeveyn olmakla ilgili izin haklarından feragat etmek zorunda kalmaktadır.
Çalışanların özlük hakları ve ücret güvenceleri pandemi dönemine özgü düzenlenmelidir.

“Aktif şekilde çalışan sağlık çalışanı olan kadınlar evde hijyen, beslenme ve ev içi bakımının büyük bir çoğunluğunu da yapan kişiler oldu. Kadınların ev içi yaptığı iş 2-3 kat artarken; erkeklerin ev içi yaptığı iş aynı kaldı. 10 yaş altı çocuğu olan kamu çalışanı kadınlara izin verilmişken (her ne kadar ebeveynlik ile ilgili iznin sadece kadın sağlıkçılara verilmesini yani çocuk bakımının kadına yüklenmesini doğru bulmuyor olsak da) pandemi ve kamu hastanelerinde çalışan kadın sağlık çalışanları bu izinden muaf tutuldu. Bu konuda çıkan yasa ile çocuk bakımı kadınlara yüklenmiştir. Salgın politikaları düzenlenirken bakım ve eğitim öncelenmediği için çocuk bakımı önemli problem olmuştur. 10 yaş üstü çocukların evde yalnız kalabilmesi tartışmalı bir konu iken sağlıkçıların10 yaş altı çocukları olduğunda bile izin hakkı olmaması çocuk bakımında zorluklar yaratmıştır. Pandemide kadın sağlık çalışanlarının, filyasyon çalışmalarında, polikliniklerde çalışıp, eve gidip bebeğini emzirip tekrar işe dönüş yaptığı örnekler yaşanmaktadır”

İş Hayatı ve Özel Hayat Arasında Kaldılar

“Yoğun çalışma temposuna bağlı olarak, kadınlar ev işleri/özel yaşam ile çalışma hayatı arasında kalmışlardır. Kadınlar aynı zamanda ailedeki yaşlı ve hastaların bakımı, alışverişin yapılması, hijyen sağlama, aile ve ebeveynlerin karantina süreçlerini yönetme gibi durumlara da zaman harcamaktadır. Toplumsal cinsiyet kimliğinden kaynaklı roller nedeniyle iş yaşamı ile ev arasında dengeli ve sağlıklı bir bağ kurmaya çaba gösteren kadın sağlık çalışanlarının yükü artmaktadır. Çocukların uzaktan eğitim sürecinin yönetilmesi, ders, ödev ve etkinlikleriyle ilgilenmeleri ayrı bir ev içi yük oluşturmakla birlikte pandemi öncesi yardım alabildikleri ev işlerini tek başlarına yeni yüklerle yapmak zorunda kaldıkları bir süreç yaşanmaktadır. Pandemi süreci ile birlikte dilden düşmeyen “yeni normal” in kadın emeği sömürüsünü, cinsiyetçi ekonomik ilişkileri derinleştirdiği görüldü. “Yeni” olarak bize dayatılanın eskinin katmerleşmiş hali olduğunu, ev içi ve bakım yükünün tamamen kadınlara yüklenmeye çalışıldığını, her alanda deneyimledik” (BSHA – Bilim ve Sağlık Haber Ajansı)