Yanıyorum…
Gözkapaklarım yanıyor dışından değil
İçinden içinden…
Esrik nedir bilirsen eğer..
Yüreğim tam da öyle…
Kendi içinde hemi durgun
Hemi yangın yeri, bin fırtına var gibi
Yanıyorum…
Ahmet Arif gibi…
Tek kitapla girdi, sahneye
Yetti “yetmez” sanılırken hepimize…
Bir değil, iki değil, üç kuşağa..
Belki ve mutlaka, bundan sonra da…
Gelecek tüm kuşaklara..
Yanıyorum…
Alahsız, Kitapsız, İmansız
Dediklerimizin…
yanacağı gibi belki de…
Güpegündüz, alevsiz, narsız…
Etime kemiğe kadar hemi de…
Görünmüyorum, yanarken…
Uyurken “uyurum” sanıyorlar
Kaç alemde geziyorum
Berzah berzah…
Bilmiyorlar…
Yanıyorum…
Kelamın ruhuna sızdığım
O ilk günden bu yana hemi de..
Öpüşmeyi öğrenmeden büyüdüm.
Dudaklarım aralanmadan güldüm…
Ben daha en çok çocukken hemi de..
Murat Avşar öldü bir sabah…
Kuzenimdi, Kardaşımdı,
İlk ve Tek Yoldaşımdı…
Evimizin arka bahçesinde,
İlk tornavida tuttuğum…
İlk soruları sorduğum..
Beraber yemek yemişiz
Aynı sofrada..
Sanmışım o benim kardaşım..
Değil, diyenin alnını karışlarım..
Ben ilk, muhtemel ki..
Ben ilk…
Bilerek, fark ederke, isteyerek..
Murat için yanmışım…
Yanıyorum…
Severek yaşayan Babanın
Sevmeyi öfkeyle karıştırıp
Yaşayarak öğreten Ananın
Beyni, bileği, yüreği
Korku nedir bilmez,
Akıllı, yürekli, onurlu
Bacılarım, Kardaşlarım
Kuzenlerim, Yoldaşlarım
Kavim Akrabam ne varsa hani
Hepsini seve seve yanmışım…
Yanıyorum…
Manisa’yı bilerek…
Konya’yı hem çok kızarak
Hem çok ama çok severek…
Türkülerimi dinleyerek…
Zeybek olmuşum, Efelenmişim..
Halaya durduğum bir sabah,
Güneş batmadan daha…
Akşama horonla inmişim..
Ben, cenazede bile, horon tepmişim…!
Ölmemek için, donmamak için,
Gözyaşlarıyla horona durabilecek
Yiğitlerle birmişim…
Yanıyorum…
Allah’a varan yolun sonunda…
Allah adına konuştuğunu
İddia eden alçaklarla..
Kesişiyorum…
Çatışıyorum..
Deliriyorum Breee…
En Sevdiklerimizi bizden almışlar..
Diyorum :
CANIMIZ YANIYOR BREEE,
CANIMIZ…
SİZ FARKINDA DEĞİLSİNİZ BEYİM,
KAN KAYBEDİYORUZ…!
Makamlara,
Alçakları,
Sapıkları,
Gözü doymaz hırsızları
getiren kim varsa,
Bizden
Sizden
Hepimizden…
Kahrolsun, Kahrolsun, Kahrolsun
Diyorum..
Kahrolmuyorlar…
Yanıyorum…
Ben kendimden vazgeçmişim..
Bizden sonrakiler için, diyorum..
ADALET İSTİYORUM…
ADALET İSTİYORUM…
ADALET İSTİYORUM…
Bu münafıklar gider,
Haşa min huzur…
Bir hatun bulur, derdest ederler..
Adı da bunun “Adalet Hanım” derler..
Ulan Dürzünün Oğlu…
Ben Adalet istiyorum, zikrindeyim..
Ben sizin fikrinizi
Anlamıyorum…
Asker Avşar / Sıradan Türk Genci
Yazarın Tüm Yazılarını Görmek İçin TIKLAYINIZ
News
