0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Yanıyorum…

Gözkapaklarım yanıyor dışından değil

İçinden içinden…

Esrik nedir bilirsen eğer..

Yüreğim tam da öyle…

Kendi içinde hemi durgun

Hemi yangın yeri, bin fırtına var gibi

Yanıyorum…

Ahmet Arif gibi…

Tek kitapla girdi, sahneye

Yetti “yetmez” sanılırken hepimize…

Bir değil, iki değil, üç kuşağa..

Belki ve mutlaka, bundan sonra da…

Gelecek tüm kuşaklara..

Yanıyorum…

Alahsız, Kitapsız, İmansız

Dediklerimizin…

yanacağı gibi belki de…

Güpegündüz, alevsiz, narsız…

Etime kemiğe kadar hemi de…

Görünmüyorum, yanarken…

Uyurken “uyurum” sanıyorlar

Kaç alemde geziyorum

Berzah berzah…

Bilmiyorlar…

Yanıyorum…

Kelamın ruhuna sızdığım

O ilk günden bu yana hemi de..

Öpüşmeyi öğrenmeden büyüdüm.

Dudaklarım aralanmadan güldüm…

Ben daha en çok çocukken hemi de..

Murat Avşar öldü bir sabah…

Kuzenimdi, Kardaşımdı,

İlk ve Tek Yoldaşımdı…

Evimizin arka bahçesinde,

İlk tornavida tuttuğum…

İlk soruları sorduğum..

Beraber yemek yemişiz

Aynı sofrada..

Sanmışım o benim kardaşım..

Değil, diyenin alnını karışlarım..

Ben ilk, muhtemel ki..

Ben ilk…

Bilerek, fark ederke, isteyerek..

Murat için yanmışım…

Yanıyorum…

Severek yaşayan Babanın

Sevmeyi öfkeyle karıştırıp

Yaşayarak öğreten Ananın

Beyni, bileği, yüreği

Korku nedir bilmez,

Akıllı, yürekli, onurlu

Bacılarım, Kardaşlarım

Kuzenlerim, Yoldaşlarım

Kavim Akrabam ne varsa hani

Hepsini seve seve yanmışım…

Yanıyorum…

Manisa’yı bilerek…

Konya’yı hem çok kızarak

Hem çok ama çok severek…

Türkülerimi dinleyerek…

Zeybek olmuşum, Efelenmişim..

Halaya durduğum bir sabah,

Güneş batmadan daha…

Akşama horonla inmişim..

Ben, cenazede bile, horon tepmişim…!

Ölmemek için, donmamak için,

Gözyaşlarıyla horona durabilecek

Yiğitlerle birmişim…

Yanıyorum…

Allah’a varan yolun sonunda…

Allah adına konuştuğunu

İddia eden alçaklarla..

Kesişiyorum…

Çatışıyorum..

Deliriyorum Breee…

En Sevdiklerimizi bizden almışlar..

Diyorum :

CANIMIZ YANIYOR BREEE,

CANIMIZ…

SİZ FARKINDA DEĞİLSİNİZ BEYİM,

KAN KAYBEDİYORUZ…!

Makamlara,

Alçakları,

Sapıkları,

Gözü doymaz hırsızları

getiren kim varsa,

Bizden

Sizden

Hepimizden…

Kahrolsun, Kahrolsun, Kahrolsun

Diyorum..

Kahrolmuyorlar…

Yanıyorum…

Ben kendimden vazgeçmişim..

Bizden sonrakiler için, diyorum..

ADALET İSTİYORUM…

ADALET İSTİYORUM…

ADALET İSTİYORUM…

Bu münafıklar gider,

Haşa min huzur…

Bir hatun bulur, derdest ederler..

Adı da bunun “Adalet Hanım” derler..

Ulan Dürzünün Oğlu…

Ben Adalet istiyorum, zikrindeyim..

Ben sizin fikrinizi

Anlamıyorum…

Asker Avşar / Sıradan Türk Genci

Yazarın Tüm Yazılarını Görmek İçin TIKLAYINIZ