0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

 

Geçtiğimiz haftalarda  yaşadığımız  ve  hala netice olarak kesine ulaşamadığımız Narin  Güran cinayetinin ardından  çocuklarımızı konuşurken, bugün sadece birkaç  gelişim evresinde olan genç kızlarımızın hayatlarının baharlarında ,   kendileri için hayalleri olan yaşamlarından , aramızdan koparılışlarını konuşuyoruz.

İstanbul Fatih’te surlardan atılarak kaybettiğimiz  İkbal ve Ayşenur’dan bahsediyorum.

Sadece medyaya yansıtılan kadarıyla bildiğimiz, ailelerinin yerine kendimizi  koymaya çalışınca yokluğuna , acısına dayanamadığımız hayatlardan..

Türkiye’de  2024 Yılı Ekim ayından itibaren ,  yaşadığımız 10 ayda 265 kadın ölümü gerçekleşti. Sebeplerine baktığımızda benzer senaryolar görüyoruz . Hayatında olan veya olmayan bir erkek tarafından ya reddettiği  ya da ayrılmak istediği öldürülen kadın haayatları..

 

Bugün  hemen hemen görülen tüm ölümlerin failleri için  yine benzer sıfatlar kullanılıyor  bunlardan en yaygın olarak görüp duyduğumuz ise madde kullanımı ve bağımlılığı, bugün   faile  madde  bağımlısıydı diyerek kadın kayıplarımızın üzerini örtmek , diğer insanları da aramızdan ötekileştirmek olacaktır.   toplum olarak ötekileştirerek değil , bir olarak etkin faydaya sahip olabiliriz toplumsal olaylarımızda oysa  bugün İkbal ve Ayşenur’u  sahip oldukları hayattan çekip alan fail ,  zamanı belirsiz olsa da sebep olacağı ölümlerin ve hatta  ölümünün sinyallerini daha önce vermemiş miydi bizlere,  neden görüp duymadık  gencimizi ?

Bu ihmalin bedeli 3 can olmadı mı yaşadığımız , yaşamaya çalıştığımız  topluma?

Sahip olunan toplum vicdanını yaralayıp, sarsmadı mı  topluma ve yaşama  olan güveni?

Türkiye bugün hem yaşayan vatandaşı için hem de yaşamak isteyen herkes için güvenilir bir ülke olmayı hak etmiyor mu?

Ez  cümle, Türkiye’de kadın olmanın bedeli yaşam hakkından olmak mı?