0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

René Guénon “Modern Dünyanın Bunalımı” kitabında diyorki:
“… Modern Batı, insanların daha az çalışıp kanaatkâr olmasına tahammül edemez. Sadece nicelik önemsenir ve beş duyu ile algılanmayan ne varsa yok hükmündedir. Bu yüzden maddî üretim yapmayanlar “tembel” damgasını yerler.” (…)Hatta (batıda) dindar (hristiyan) geçinenler nezdinde bile maddî karşılığı olmayan tefekkür gibi faaliyetler alay konusudur. Böyle bir dünyada insan aklının ve iç dünyasının kıymeti yoktur. Çünkü bunlar görünmez, dokunulmaz, sayılmaz ve terazide tartılmaz. Ne kadar anlamsız olursa olsun dışarıdan görünebilecek eylemlerin kıymeti vardır. (…) Bu dünyanın ideali, kas gücünü azamî geliştirmiş olan “hayvanî insan” denebilecek bir yaratıktır. (…) Halkı coşturan onların başarıları, rekorlarıdır. Böyle bir toplum insanlıkta dibi bulmuştur ve sonu yakındır …”

★★★

Yanlış yerleşmiş bir algı var ki, o da kültür ve medeniyyet terimlerini birbirine karıştırmış olmak.

Egoya ve konfora, ve bedene yatırım kültürünü medeniyyet ve modernite olarak algılayan zihniyet, bu kültürün taklidi ile medenîleştiği zehabına kapılarak, his âlemini, insanın iç dünyasını hesaba katmaksızın kabuğu bezemekle meşgul…

Özü ihmâl eden, tefekkürü gereksiz gören, insanı et-kemik bedenden ibaret varsayarak yeme-içme ve üreme gibi fizyolojik ihtiyaçlarını ve egoizmi merkeze yerleştiren bir kültür “medeni”liğe ve “insan” a ne kadar ait ve yakın acaba ?

Ruhtan soyutlanmış, et-kemik bedeninin rahatı ve konforundan öte gayesi olmayan bencil ve muhteris bir tipolojinin, eğreti duran medenî yaftası ile meydanda/ tezgâhta olanların; modern kültür afyonu ile uyutulmuş alıcıları olabilir…bitli baklanın kör alıcısının olduğu gibi !

Halbuki ve hakikâtinde, dış dünyayı algılamaya yarayan beş duyunun ötesindeki iç âlemin bezekleri olan: hak, hukuk, adalet, sevgi, hoşgörü, empati, merhamet, şefkat, yardımseverlik, tevazu, cesaret, cömertlik, vefâ, sadakat, doğruluk…