Vatandaş olarak sabah gözümüzü açıyoruz, “bugün neye zam geldi acaba?” diye bir tedirginlikle kahveye uzanıyoruz.

Kahvenin kilosu uçmuş, suyun faturası kabarmış, kiralar desen uzaya çıkmış.

Derken, Cumhurbaşkanı Erdoğan çıktı ve “Devlet artık kiraya da karışacak” dedi.

Yani, artık ev sahipleriyle devlet aynı mahallede, hatta aynı apartmanda!

Yıllardır “ev sahibi olamıyoruz, bari kiracı kalalım” diyen millet, bu kez başka bir sürprizle karşılaştı.

Çünkü devlet de artık ev sahibi!

Yani Devlet diyor ki; “Vatandaşın yüksek kiralarla sömürülmesine izin vermeyeceğiz. Ben bizzat giriyorum bu işe!”

Yani klasik ev sahibi – kiracı çatışmasına bu sayede yeni bir karakter de eklenmiş oldu.

“Devlet Amca.”

Tam 500 bin sosyal konut yapılacakmış!

Yani beş yüz bin tane “şanslı” ev hayali.

Ama sakin ol sevgili milletim…

Bu evler sadece “dar gelirli”, “emekli”, “üç çocuk sahibi” ve “engelli bireylere” ayrılacakmış.

Yani Türkiye’de geri kalan nüfus da “şu anda kiraya bile giremeyenler kulübü”ne alınacak.

Bu durumda milletin planı ise net gibi!

Ya üç çocuk yapacaksın,

Ya emekli olacaksın,

Ya da “ben de biraz engelliyim, bu sisteme akıl erdiremiyorum” diyeceksin.

Devletin kira piyasasına girmesi ise güzel fikir aslında…

Ancak herkes bilir ki bizde “güzel fikir” ile “güzel sonuç” arasında genelde 4-5 bakanlık, 7-8 yönetmelik, bir de “bürokratik çamaşır suyu” mesafesi vardır.

Bir sabah uyanacağız, “Devlet Konutları Genel Müdürlüğü” diye bir kurum kurulmuş, kapısında da “Kiralık daire için sıra fişi alınız. Tahmini bekleme süresi: 6 yıl” diye yazıyor olacak.

Araya torpilli dayılar, kaymakamın yeğenleri, “ben TOKİ’den tanıyorum abi” tayfası girerse de şaşırmayalım hani.

Ev sahipleri şu anda balkondan güneşe bakıp, “devlet bizim piyasaya da mı el attı?” diye düşünüyordur sanırım.

Bir kısmı ise; “oh be, en azından kiracılar ödemeyi geciktirmez” diye sevinmiştir.

Ama tahmin ediyorum bir kısmı da şöyle düşünüyordur!

“Devlet kiraya karıştıysa, yakında ev vergisini de artırır, çöp vergisine katma değer de ekler.”

Ev sahipleriyle kiracılar yıllardır “kira ne olacak?” diye birbirine girmişti. Şimdi ikisinin üstüne devlet geldi.

Artık sahnede üç kişi var haliyle!

Ev sahibi, kiracı ve devlet.

Yani tam bir “üçlü anlaşmazlık dizisi.”

“Kiralık Hayatlar – Devlet Versiyonu”

Erdoğan dedi ki, “Bu proje, tek haneli enflasyon hedefimize katkı sağlayacak.”

Evet, çünkü enflasyon artık konuta da taşındı.

Ev bulamayanlar değil, rakamlar bile barınacak yer arıyor!

“Tek haneli enflasyon” kulağa hoş geliyor ama bizde enflasyon o kadar alıştı ki çift haneli yaşamaya, artık kendisi bile “beni daraltmayın” der gibi.

Yine de moral bozmayalım.

Belki bu defa olur.

Belki gerçekten dar gelirli biri ev bulur, çocukları sıcak bir yuvada büyür.

Belki emekli, torununa “gel kızım, kendi evimizde çay içelim” der.

Belki…

Ama sadece “belki.”

Çünkü bu ülkede umut da artık kiralık.

Hatta bazılarına depozito karşılığı veriliyor.

Sonuçta, işler nereye varır bilinmez ama tablo şimdilik böyle!

Devlet artık konut piyasasında.

Vatandaş “acaba bu ay kirayı nereye yatıracağım?” diye düşünürken, ev sahipleri de “acaba devlet bana rakip mi çıktı?” diye dertleniyor.

Enflasyon ise bir köşeye çekilmiş kahvesini yudumluyor;  “Siz birbirinizle uğraşın, ben çıkayım biraz dolarla gezeyim” der gibi hani.

Kısacası bu yeni sistemle birlikte;

Kira artık sadece bir ev meselesi değil,

Bir devlet politikası,

Bir psikolojik dayanıklılık testi,

Ve bir sabır senaryosu haline geldi.

Ama biz bu ülkede her şeyi kiralık yaşadık zaten…

Huzuru kiraladık, umudu kiraladık, mutluluğu taksitle aldık.

Artık sıra kiralık devlet fikrinde mi, bilemem.

Ama eminim bir sabah uyanacağız ve hop, “Kiralık Devlet, Uygun Fiyatlı Umutlar” başlıklı bir dizi başlayacak.

İlk bölümde devlet, kiracısına “depozitoyu yatırmadın” diye mektup gönderecek.

İkinci bölümde kiracı “balkonu ben boyadım” diye indirim isteyecek.

Üçüncü bölümdeyse enflasyon, elinde bavulla içeri taşınacak.

Sonra hep beraber diyeceğiz ki;

“Ev kira, hayat kira, ama …..”

Saygılarımla……..