Anadolu’nun bağrında, tarih ile geleceği aynı potada eriten bir şehir vardır: Elazığ. Eskiden Harput olarak bilinen bu kadim şehir, sadece kültürüyle, musikisiyle değil; aynı zamanda Türkiye bürokrasisine kazandırdığı güçlü isimlerle de dikkat çeker.
Bugün Ankara’da herhangi bir bakanlık koridorunda yürüyün, size çay ikram eden memurdan genel müdüre, müsteşardan danışmana kadar uzanan zincirde mutlaka bir “Elazığlı” ile karşılaşırsınız. Hatta öyle ki, bazı çevrelerde “Elazığ lobisi” diye espri yapılır ama bu esprinin temelinde ciddi bir gerçeklik vardır.
Peki nedir bu başarının sırrı? Neden Elazığ’dan bu kadar çok bürokrat çıkar?
Her şeyden önce Elazığ, eğitimi, bir sosyal seviye aracı olarak benimseyen bir şehirdir. Cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren öğretmen, hâkim, kaymakam, doktor yetiştirme geleneği burada hep güçlü olmuştur. Aileler çocuklarını “devlet kapısına” hazırlarken, hem saygıyı hem sorumluluğu ön planda tutmuşlardır. “Oğlum kaymakam olacak”, “kızım müfettiş olacak” cümleleri, bir şehrin kaderini çizmiştir adeta.
Bir başka faktör de Harput kültürünün etkisidir. Bu kültür, ağırbaşlılık, devlet terbiyesi ve sözü dinlenir olma gibi özellikleri önceler. Elazığlılar, yöneticiliği sadece kariyer değil, aynı zamanda hizmet sorumluluğu olarak görürler. Bu da onları bürokratik görevlerde daha etkili kılar.
Elazığlı bürokratların en dikkat çeken yanı ise birbirlerine (mevzuata uygun ve liyakat kurallarına göre ) sahip çıkmalarıdır. Ankara’daki Elazığlılar, hemşehrilerine destek olur, yeni yetişen gençlerin önünü açarlar. Bu dayanışma ruhu, bazen bir bakanlıkta şube müdürlüğünden daire başkanlığına uzanan hızlı yükselişlerde bile kendini gösterir.
Tabii bu durum, siyasetten tamamen bağımsız da değildir. Elazığ’ın gerek sağ gerekse merkez siyasette önemli isimler çıkarmış olması, bürokratik alanlarda da etkisini göstermiştir. Ancak en önemlisi, Elazığ insanının devlete duyduğu sadakat ve görev bilincidir.
Elazığlı bürokratlar, sadece bir şehrin değil, bir zihniyetin temsilcisidir. Sessiz, ağırbaşlı ama kararlı… Tıpkı Harput türkülerindeki gibi: ‘Derinden gelir ama bir kez duyulursa unutulmaz…’
